O ciclo "Fidelidade a unha obsesión” homenaxea ao cineasta ruso Andrei Tarkovski

Os amantes da gran pantalla teñen unha cita a vindeira semana na Casa das Campás coa inauguración do ciclo Fidelidade a unha obsesión, unha pequena homenaxe ao cineasta ruso Andrei Tarkovski que pretende achegar aos asistentes a complexidade da súa trama narrativa. Enmarcada dentro da programación de primavera da Vicerreitoría do campus, esta iniciativa ofrecerá cinco xornadas, do 5 ao 9 de maio, repletas de proxeccións e conferencias para afondar na obra e no estilo do autor, cinco días nos que se percorrerá a totalidade da súa filmografía da man de expertos como o profesor da Universidade Autónoma de Madrid, Miguel Angel Ramos, ou o crítico de arte e profesor na Facultade de Belas Artes da Universidade de Vigo, Alberto Ruíz de Samaniego.
O programa estruturarase en sesións de mañá, onde se proxectarán as sete obras que Tarkovski rodou na súa traxectoria profesional, e en sesións de tarde, onde se afondarán nas principais técnicas que emprega nas súas películas a través das charlas Reflexo sen imaxe, Principios de exclusión e o inicio imposible, A pausa dramática de Stalker, A vida dun pintor de iconos ou Nostalxia e a paisaxe sinistra.

Andrei Tarkovski, sete obras mestras do cinema soviético

O máis famoso director soviético desde Serguéi Eisenstein, Andréi Tarkovski, é un dos máximos representantes do cine ruso con películas intensamente íntimas, ocasionalmente controvertidas e sempre fermosas en cada fotograma, polo que é considerado como un poeta da gran pantalla. Tarkovski amosábase interesado no home e na súa procura de respostas da propia vida, na decadencia da verdadeira espiritualidade na sociedade moderna e na incapacidade da humanidade para responder adecuadamente ás demandas da tecnoloxía.
Interesado en ir máis aló da linguaxe cinematográfica, Tarkovski explorou novas formas de narrativa que influíron na posterior xeración de cineastas e desenvolveu unha interesante teoría á que denominou Esculpir no tempo. O mestre ruso pronto se converteu no centro de atención de todo o mundo co seu primeiro filme La infancia de Iván (1962), co que obtivo o León de Ouro do Festival de Cine de Venecia. Sen embargo, Tarkovski caeu baixo a estrita vixilancia das autoridades rusas, que temían que as súas obras non reflectiran as ideoloxías do Partido Comunista e amosasen o outro rostro do país.
En tan poucos autores se atopa tan xustificada a necesidade dunha poética como no caso do cineasta ruso Andrei Tarkovski (1932-1986), quen en tan só sete longametraxes construíu un universo trabado de imaxes referentes para toda a posterior historia do cine.